اثر مصرف نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم در دوران بارداری بر رفتار شبه اضطرابی در زاده های موش سوری

نانو تکنولوژی به فناوری گفته می شود که در آن ساختارهایی با ابعاد 10 تا 100 نانومتر تولید می شود. ازجمله نانو ساختارهایی که به شکل گسترده مورداستفاده قرارمی گیرد می توان به نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم اشاره کرد که در تصفیه آب و فاضلاب مواد ضد باکتریایی، ضد قارچ و سطوح خود تمیز شونده استفاده می شود؛ اما به دلیل عبور این ذرات از جفت و سد خونی¬مغزی، در نوزادان باعث ایجاد آسیب های پاتولوژیک و اختلالات رفتاری می شود. در این آزمایش تعداد 40 قطعه موش سوری ماده در چهار گروه تقسیم بندی شدند که شامل گروه کنترل که هیچ ماده ای را دریافت نکردند، کنترل دارو(sham) که حامل دارو را در روزهای 3، 7، 10 و 14 بارداری دریافت کردند، تیمار 50 میکرو لیتر که 50 میکرو لیتر از نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و تیمار 100 میکرو لیتر که 100 میکرو لیتر از نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم را با غلطت (mg/ml1) را در روزهای 3، 7، 10 و 14 بعد از جفت گیری به صورت زیرپوستی دریافت کردند؛ سپس از میان زاده های هر گروه 20 زاده نر و 20 زاده ماده به منظور انجام تست اضطراب انتخاب شدند. نتایج حاکی از این بود که قرارگیری زاده ها در معرض ذرات دی اکسید تیتانیوم دوران جنینی در دو دوز50 میکرولیتر و 100 میکرولیتر باعث کاهش زمان و تعداد ورود به بازوی باز و افزایش ورود به بازوی بسته می شود، که نشان دهنده افزایش رفتارهای شبه اضطرابی می¬ باشد. اما زاده هایی که دوز 100 میکرولیتر از ذرات دی اکسید تیتانیوم را دریافت کردند با گروه های کنترل شاهد و کنترل دارو اختلاف بیشتری داشتند. ازآنجایی که تحقیقات قبلی ثابت کرده اند که نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم توانایی عبور از جفت و سد خونی مغزی را دارند و همچنین پس از عبور از این سدها باعث آسیب به سیستم عصبی مرکزی می شود. همچنین باعث ایجاد رادیکال آزاد در نواحی مختلف مغز و ایجاد اختلال در تولید نروترنسمیترهای می شود؛ تمامی این عوامل را می توان در ایجاد رفتارهای شبه اضطرابی موثر دانست.